Verdriet en troost
Gedicht & gedacht in 1970
ik praat met mensen
maar ik hoor ze niet
ik kom ze tegen op straat
en zie ze niet
ze hebben geen ogen en geen mond
ik ben ze gaan haten
want ze hebben me verwond
de tranen die ik laat
zijn niet om hen maar om mezelf
de stappen die ik zet
misschien ook voor mezelf
verdriet is breken en gebroken worden
Gedicht & gedacht in 1974
tranen laten, maar ik kan het niet
ik zou je zoveel willen vertellen
maar woorden
bestaan daar niet voor
jouw zakdoek
is al zoveel gebruikt
dat ik bang ben
hem nog eens te vragen
het stormt in mijn huis
de ramen en deuren zijn dicht
waarom openen ze niet
het blijft stormen
en mijn huis beweegt niet mee
Gedicht & gedacht 1975
je ogen zijn dicht
je krullen liggen verward om je warme hoofd
je mond staat een klein beetje open
om adem te halen
je slaapt als een kind
en ik kijk naar je zoals je daar ligt
breekbaar, je armen boven je hoofd
je borsten bloot, zachtjes op en neer
ik geef je in gedachten
een zoentje op je scheve neus
je zucht behaaglijk, draait je om
je billen komen bloot, twee blanke bollen, klaar om in te bijten,
jij bent zo lijf
jij bent zo niet van mij
van je houden doet ongelooflijk veel pijn
Gedicht & gedacht in 1978
ik zie je nek, teer en te zwak om je hoofd te dragen
ik zie je ogen, verdoofd maar vol liefde
ze lijken om liefde terug te vragen
het doet pijn om afscheid te nemen,
want je bent mij lief
mijn leven gaat door en het jouwe stopt
ik huil zonder tranen
jouw ogen, groot en vol angst,
zeggen me dat je niet wilt sterven
maar je gaat
Gedicht & gedacht in 1979
ieder kent je pijn en moeite
maar de diepte ervan ken jij alleen
ieder heeft dezelfde eenzaamheid
maar de jouwe is het zwaarst
ieder ziet jouw nieuwe stappen
maar de eer ligt bij jou
daarom
huil niet om een ander
maar slechts om jezelf
en bedenk dat elke traan
de voeding is van een nieuwe lach
Gedicht & gedacht in 1983
hier, pak mijn hand
ik bied je mijn vriendschap
hé kijk me aan
ik geef je mijn kracht
Gedicht & gedacht in 1991
ik heb geen woorden meer
wat doet het pijn
om zonder jou te zijn
Deze foto's zijn van mijn zus Elke. Ze staan symbool voor stil verdriet en hoop.
Gedicht & gedacht in 2012
ik en mijn handen, mijn handen in die van jou
ze strelen en geven, beloven je trouw
ze vragen en nemen, bereid om te delen
ze geven liefde en pijn, soms woede en venijn
ze voelen en tasten, dragen elkanders lasten
ik en mijn handen,
mijn handen in die van jou
ze troosten en verzorgen, werkend voor de dag van morgen
twee paar handen,
die van mij en die van jou die zeggen ‘ik hou van jou’
Gedicht & gedacht 2020
de zon scheen op haar arm
ik zag de blonde haartjes
en kreeg kippenvel
zij zag mij en ik zag haar
heel even in mijn leven
kruisten onze blikken elkaar
heel even in ons leven
raakten onze zielen elkaar
dat kleine even
blijft heel mijn leven
een schakel tussen mij en haar
Gedicht & gedacht in 2020
een warme arm, schouder aan schouder
erkenning van mijn tranen,
zonder dat ze zichtbaar zijn
troost voor verborgen pijn
hier ben ik dan, mijn deur gaat open
laat mij komen, en gooi die deur niet dicht
hier ben ik eindelijk ik accepteer je troost, graag
Gedicht & gedacht in 2021
in de verte gloort het licht
het licht dat jou en mij verbindt
de horizon breekt langzaam open
de donkere tijden zijn er nog maar maken plaats
voor nieuwe levensstappen
de rouw verliest de rauwheid
maar de pijn van het verlies is er nog steeds
hoop is onderweg,
lachen gaat weer
het leven leer ik opnieuw leven
in de verte ben jij,
wij blijven verbonden
Gedicht & gedacht in 2024
’s morgens komen de tranen al
maar ik weet niet
waarom en waarom nu
’s middags komen de tranen alweer
maar ik weet niet
waardoor en waarom nu
’s avonds zijn er weer die tranen
maar ik weet niet
voor hoe lang
ik weet alleen wel
dat ze niet welkom zijn
en wanneer de tranen even weg zijn
dan zorgt een warme arm
voor een nieuwe stroom
dan zorgt een lief woord
voor weer een vloed
ik moet de moed
ergens vandaan halen
om door te gaan
dus zeg ik tegen mezelf
"je ziet het niet
maar je bent hierin niet alleen"
achter vele deuren
vloeien regelmatig tranen
die nooit welkom zijn
ik ben niet alleen
ook niet in verdriet